به گزارش میراث‌آریا به نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، فريبا شريفيان استاديار پژوهشكده زبان‌شناسی، متون و كتيبه‌ها امروز 28 اردیبهشت 1400با اعلام این خبر گفت: «مهرها یکی از یافته‌های مهم باستانی هستند که اطلاعات بسیار وسیع و موثقی را در خصوص نام مکان‌های جغرافیایی و اسامی خاص و مناصب شغلی در اختیار پژوهشگران قرار می‌دهند.»
او با بیان اینکه علاوه بر این اطلاعات، نقوش روی مهرها باور و نگرش مردم آن زمان به جهان پیرامون خود را نشان می‌دهد، خاطرنشان کرد: «نقوش روی مهرها افزون بر انتقال جنبه‌های زیبایی بصری به بیننده اندیشه‌های سازندگان آن را نیز منتقل می‌کند.»
این زبان‌شناس افزود: «نقوش حیوانی در میان سایر نقوش به کار رفته در هنر ساسانی پربسامدتر و مورد توجه بیشتر هنرمندان ساسانی بوده و طبق اساطیر و روایات کهن ایرانی، رابطه انسان با جانوران از زمان کیومرث(نخستین انسان) شکل گرفته است.»
استاديار پژوهشكده زبان‌شناسی، متون و كتيبه‌ها هدف اصلی پژوهش حاضر را بررسی نقوش حیوانی و بن‌مایه‌های آن در مهرهای ساسانی دانست و تصریح کرد: «این پژوهش درصدد است به چرایی و چیستی کاربرد نقوش حیوانی در مهرهای ساسانی پاسخ دهد.»
به گفته این زبان‌شناس، دراین پژوهش تا حد امکان سعی شده است نقوش حیوانی در مهرها با نقوش همانندشان در سایر آثار بازمانده از هنر ساسانی از جمله سنگ نگاره‌ها، گچبری‌ها و ظروف فلزی مقایسه شوند و بن‌مایه‌های کاربردی آنها با محوریت دین، اسطوره و کیهان‌شناسی مورد ارزیابی قرار گیرند.
انتهای پیام/
